۱۹ شهريور ۱۳۸۳ فوتبال، دستگیری دست اندرکاران سایت ها و کنکوری ها واقعاً چه می کنه فوتبال!! دیشب همه ایرانی ها در همه جای دنیا دل تو دلشون نبود، خیلی حیف بود از جام جهانی به این زودی حذف می شدیم.نیک بخت واحدی که گل زد،صدای جیغ همه همسایه هامون بلند شد.تصور کنید که من هم داشتم با این هیکل جیغ می زدم ! ولی دلهره وحشتناکی بود چند دقیقه باقی مانده بود. گل علی دایی جیغ نداشت ولی یک دنیا آرامش به همراه آورد. چه کار خوبی می کند این پادشاه اردن که در بازی ها شرکت می کند. چه می شد این رودرواسی ها در ایران کم می شد و مثلاً دیدن فوتبال از شخصیت مدیران ارشد نمی کاست . زیبایی همدلی و همکاری تیمی، علیرغم همه اختلافات هم شیرینی دیگری این بازی بود. ***** دستگیری روزنامه نگاران و دست اندرکاران سایت های سیاسی، در مقابل ، از شیرینی دل جوانان کشور می کاهد. این در حالی است که دست اندرکاران محتوایی این سایتها رسماً اعلام کرده اند که ما مسئول محتوای سایت هستیم.چند بار در این روزها به سهم خودم که خودم را جزو جامع اینترنتی کشور می دانم،تلاش کردم  اما تا کنون که اثری نداده است.کسی که کار فنی سایت را دارد چه ربطی به محتوای سایتها دارند.می شود اتومبیل سازان را دستگیر کرد که مبادا اتومبیلی که آنها ساخته اند خلاف نموده باشد؟ ظاهراً نمی شود ولی یک مثل قدیمی ایرانی می گوید: کردیم، شد. در اخبار هم خواندم که خبر نگار همشهری به خاطر یک سوال از رئیس جمهور اخراج شده. چه گل و بلبلی ، خبرنگار به خاطر سوال از رئیس جمهور کشورش از یک مجموعه فرهنگی اخراج می شود. خدا کنه که خبر دروغ باشد و الا از مجموعه فرهنگی همشهری که آن هم سابقه کار فرهنگی و خواننده  دارد خیلی تعجب برانگیز است. ***** کنکوری ها هم این روزها را خیلی سخت می گذرانند. این دو سه روز، تا جوابشان بیاید، یک عمر را سپری می کنند.خدا کند که دلشان خوش باشد.فقط برای ابراز همدردی یادی از آنها کردم.همه می دانیم که چقدر سخت است. لينك 2

	۱۸ شهريور ۱۳۸۳ تابستانهاي مجازي تابستان فصل متفاوتي است. دارد کم کم تمام مي شود. براي بعضي ها خيلي خوش مي گذرد. براي بعضي ها هِي همچنين. براي بعضي ها هم بد و سخت. دانش آموزا، اول خيلي خوشحال مي شوند، ولي کم کم حوصله شون سر مي ره. اصلاً تفريح هم با دنياي جديد متفاوت شده. خيلي از پدر و مادرا را ديدم که تنها ناراحتي شان از رفتن به شمال و حتي ويلاهاي اختصاصي خودشون اينه که بچه ها نمي يان. يکي از دوستان کتابفروشم در يکي از شهرهاي شمال مي گفت ما در اينجا، بيشتر از سوپرها و کتابفروشي هاي تهران کارت اينترنت مي فروشيم. معناي ديگرش اين است که بالاخره دختر، پسراي مسافر و جوون بيش از آنکه سراغ طبيعت و دريا و جنگل بروند به اين دنياي مجازي که همه دوستانشان را از همه جا جمع می کند بيشتر علاقمندند. البته، نه، شايد هم به هر دو علاقمندند. مهم اين است که بفهميم دنيا در همه چيز تغيير کرده است. چند روز پيش در فرصتي که خدا، وبگردي نصيب ما کرده بود، ديدم نوجوان دانش آموزي نوشته موقع مدرسه، بابا و مامان اجازه نمي دادند به سراغ کامپيوتر بروم مبادا به درسم لطمه بخوره. ولي گاهي که دسترسي داشتم اينقدر کار با اينترنت و چت لذت داشت که نگو و نپرس. ولي حالا که هميشه مجاز به کار با اينترنتم اصلاً حس چت کردن ندارم. خدا هم آدمها را خيلي بامزه آفريده ها. شيريني زندگي به همين تنوع هاست.   لينك 2

	۱۷ شهريور ۱۳۸۳ شادي فوتبالي در عراق در روزهايي که نجف در حوادث اخير سوخت و شعله آن تا بغداد هم رفته بود و از شمال، بصره را هم تحت تأثير قرار داده بود به نظر مي رسيد همه مردم عراق درگير يک جنگ تمام عيار هستند و حال و حوصله هيچ چيز ديگري ندارند. در المپيک 2004 تيم فوتبال عراق در ناباوري کامل، توانست بر تيم قدرتمند پرتغال پيروز شود، در اخبار زد و خورد هاي شديد در يک پلان کوتاه تلويزيونهاي دنيا نشان دادند که جوانان بغداد در يک حرکتي که به تظاهرات دسته جمعي شبيه بود و همه در حال تيراندازي هستند به خيابانها ريخته بودند و موفقيت تيم فوتبال عراق را جشن گرفته بودند. اين را دنيا حادثه تلقي نکرد، اما من از همان روز در اين فکرم که اين حادثه اي است بزرگتر از حوادث خونين عراق، زيرا نشان دهنده اين است که جوانان زجر کشيده عراق هم مثل همه جوانان دنيا مسئله شان جنگ و خونريزي نيست، آنان نيز تفريح مي خواهند و شادي، آنها با صداي بلند تري از ساير مردم دنيا مي خواهند اعلام کنند که به آرامش نياز دارند. اين همان حادثه است. نکته ديگر اين جشن و شادماني هم اين بود که فوتبال تنها هيجاني است که مرز نمي شناسد رنج نمي شناسد و همه دنيا را بدنبال خودش مي کشاند. از بس نوشتم در ايران خودمان هم جوانان شادي نياز دارند و هي دايره بگير و ببند خياباني بيشتر شد اين دفعه از عراق نوشتم. لينك 2

	۱۶ شهريور ۱۳۸۳ سالگرد مرحوم طالقاني   طالقاني يکي از بزرگترين کساني است که هميشه نام و يادش در تاريخ ايران زنده است: مهربان بود. خوبي ها را مي ديد و سعي داشت بدي ها را اصلاح کند. به ديني اعتقاد داشت که مردم دنيا را اذيت نمي کرد. هميشه مردم را به جاده ميانه روي و اعتدال فرا مي خواند. در اعتقاداتش استوار بود. همين ها کافي ا ست که جايش سخت خالي باشد. لينك 2

	۱۵ شهريور ۱۳۸۳ تحليل آماري شعارهاي انقلاب   چندي پيش خبرگزاري جمهوري اسلامي در مورد شعارهاي انقلاب اسلامي تحقيق آماري و محتوايي انجام داده بود که به دليل اهميت آن، اينجا آن را مي آورم:   در تعريفي که محقق از شعار ارائه نموده است پنج عنصر  لحاظ گرديده، اول آنکه عبارتي موزون باشد، ثانيا داراي پيام انقلابي باشد، ثالثاً ارزيابي و نگرشي در آن نهفته باشد، رابعاً ارزش محور باشد. از عبارات جمع آوري شده توسط محقق، 40153 شعار استخراج گرديده است، که از دو منشا بوده اند يکي فرهنگ عامه مردم و ديگري جريانهاي سياسي و فکري. شعارها را مي توان در 6 محور اصلي تقسيم بندي کرد: 1- شعارهاي مربوط به اوضاع سياسي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي قبل از وقوع انقلاب 2- شعارهاي مربوط به چگونگي سرنگون کردن حکومت. 3- شعارهايي که پس از به قدرت رسيدن انقلابيون مطرح مي شود. 4- شعارهاي مربوط به شخصيتهاي انقلابي 5- شعارهاي مربوط به نظامها و شخصيتهاي بين المللي و جنبشهاي موجود در ساير کشورها 6- شعارهاي مربوط به جامعه مطلوب و آرماني آرمانهاي مردم را مي توان از شعارهاي ابراز نشده بدست آورد و نکات آموزنده اي را مي توان از تحليل آنها دريافت: الف) 261 شعار به آرمانهاي سياسي اختصاص يافته است که مقوله هايي همچون برقراري جمهوري اسلامي و برقراري حکومت اسلامي، نهادهاي سياسي، حقوق و ارزشهاي سياسي، آزادي و مشارکت سياسي و ساير ارزشها را در بر مي گيرند. با اين تجزيه و تحليل روشن شد که 21 درصد از شعارها اهداف سياسي مربوط به آرمان برقراري جمهوري اسلامي بوده در حاليکه 6 درصد آن مربوط به برقراري حکومت اسلامي بوده است. آزادي سياسي و مشارکت سياسي نيز 26 درصد شعارها را به خود اختصاص داده است. يعني موضوع حقوق سياسي و ارزشهاي سياسي شامل آزادي بيان، آزادي مشارکت سياسي و غيره بالاترين اولويت را داشته و بعد از آن شعارهاي مربوط به جمهوري اسلامي است. ب- 359 شعار مربوط به آرمانهاي فرهنگي بوده است که 41 درصد از آنها مربوط به ايثارگري و فداکاري و شهادت در راه آرمانهاست و تنها 6.4 درصد مربوط به پوشش زنان است. ج- از تحليل شعارها روشن مي شود که انقلاب اسلامي ايران خشونت آميز نبوده است و بکارگيري خشونت براي سرنگوني نظام محور اصلي شعارها نبوده است. د- از تجزيه و تحليل شعارها معلوم مي شود که مردم مي دانستند چه چيزي را به طور مشخص نمي خواهند، شاه، پادشاهي، اختناق و ساواکي و غيره نمي خواهند، در عين حال مي دانستند که به صورت کلي چه چيزي مي خواهند. مثلاً آزادي بيان، مشارکت سياسي، جمهوري اسلامي و استقلال مي خواهند. اما شايد نمي دانستند جزئيات مطالبات کلي آنها چيست و اصولاً چنين انتظاري نبايد داشت که جزئيات براي مردم کاملاً روشن باشد. هـ- تعداد شعارها در انقلاب اسلامي ايران نسبت به ساير انقلاب ها زياد است و شايد دلايل متعددي موجب چنين امري شده باشد مثل اينکه فرهنگ ما فرهنگ شفاهي است و يا اينکه ما تمايل به اداي مطالب به صورت موزون داريم. به هر حال شعارها در انقلاب ما جايگزين مبارزه مسلحانه شدند. و- يکي از مطالباتي که بستر آن در اين تحقيق آماده شد و بايد در آينده صورت گيرد اين است که آيا آرمانهايي که در زمان انقلاب مطرح بودند در وضع فعلي محقق شده اند. هرچند هيچ انقلابي در جهان به همه آرمانهاي خود نرسيده است چون گاهي آرمانها بلند و دست نيافتني هستند اما موفقيت نسبي مد نظر است. البته اولويت را در زمان کنوني بايد به آرمانهاي نسل جديد بدهيم اما برخي آرمانها جزو آرمانهاي کلي يک ملت به شمار مي روند و تغيير نسل زمانه موجب تغيير آن نخواهد شد مثل آرمان جمهوريت، آرمان آزادي، آزادي بيان و مشارکت سياسي. اين آرمانها با تغيير نسل تقويت مي شوند و جريان به عقب بر نمي گردد. اينها متکي بر فرآيندهاي تاريخي جهاني و داخلي هستند، متکي بر اعتقادات و ويژگيهاي اصيل يک ملت هستند و معمولاً تداوم مي يابند. لينك 2

	۱۴ شهريور ۱۳۸۳ مبارزه همه جانبه عليه بد حجابي   خانم هاي نماينده مجلس بر عليه جلسه اي که سازمان ملي جوانان تشکيل داده و ادعا مي شود چند نفر از خانمها در آنجا حجاب کاملي نداشته اند به رئيس جمهور نامه تندي نوشته اند که پيام شما در حالي قرائت مي شد که دختران و پسران به صورت مختلط با آرايش هاي زننده و ظاهري بسيار نامناسب و با اجراي موسيقي بسيار تند در کنار هم نشسته بودند و در آخر خطاب به رئيس جمهور آورده اند که جناب رئيس جمهور! فاين تذهبون (به کجا مي رويد؟) در يک فعاليت ديگر نيروي انتظامي در مورد مبارزه با بد حجابي، در سر خيلي از مراکز رفت و آمد ميني بوس هاي قشنگي که خودش شکل يک زندان کوچک را دارد متوقف کرده اند که ديدن آن دل بد حجاب و با حجاب را مي لرزاند. در راهپيمايي بعد از نماز جمعه ديروز تهران که خبرگزاري جمهوري اسلامي تعداد آن را 300 نفر مخابره کرده است خيلي شعار دادند: پديده بد حجابي، خواسته هر پليدي! فساد و بد حجابي، حامل هر تباهي است. و بعد اضافه کرده اند: اي دولت پاسخگو، بگو که پاسخت چيست. اي دولت پاسخگو، اين آخرين اخطار است. تا اينجا اطلاع رساني بود. اما چند تا سوال ذهن مرا به خود مشغول کرده است، اول اينکه خوب اگر مبارزه با بد حجابي است و واقعاً مسأله ديگري پشت پرده نيست، آخر مگر بد حجابي را دولت دستور داده است و يا رئيس جمهور. چطور همه نامه ها و شعارها به رئيس جمهور ختم مي شود؟ صدا و سيما و اين همه رسانه در اختيار جناح راست و بسياري از سخنراني هاي مجلس هفتم و بسياري از تريبون هاي رسمي که عليه بد حجابي مشغول تبليغ هستند و تازه قوه قهريه هم که هست. چرا آنها اثر نمي کند؟ حالا تابستان سال آينده که فضاي اجتماعي تغيير نمي کند ولی رئيس جمهور عوض خواهد شد، اگر رئيس جمهور مطابق ميل شان آمد گفته نخواهد شد که اينها جوان هستند و واقعاً وضع حجاب در ايران خوب است؟ نکته دوم ام اين است که چند تا راهپيمايي عليه رياکاري، دروغ، حيف و ميل بيت المال، بي عدالتي، ضايع کردن حق مردم که همه گناهان مسلم هستند، صورت گرفته است؟ شايد خبر اين راهپيمايي ها به من نرسيده و الّا گناه اينها از بي حجابي –و نه بد حجابي- يقيناً کمتر نيست. و نکته آخر اينکه: ام م م، اصلاً هيچي. لينك 2

	۱۳ شهريور ۱۳۸۳ منبر   در خاطرات آقاي هاشمي رفسنجاني مي خواندم که يکبار در جلسه هفتگي ايشان و جمعي از روحانيون تهران مطرح شده آقاي مناقبي واعظ منبر بود در مجلس ختم و فاتحه يکي از معاريف آن روزگار. در اواسط منبر خانم فرخ روپارساي که آن روزها وزير آموزش و پرورش بوده در قسمت مردانه آمده در مجلس ختم شرکت کرده. بحث داغي در جلسه ايشان شکل گرفته است که جمعي گفته اند بايد منبر را تعطيل مي کرده و پايين مي آمده و مي رفته و بعضي مي گفته اند او نمي توانسته اين کار را انجام دهد. من يادم آمد که يکي از دوستانم نقل مي کرد بالاي منبر و با الفاظ مطنطن  داشته مردم را به خدا دعوت مي کرده که فرزندش گريه کنان پله هاي منبر را گرفته بود تا پيش پدر بنشيند! او هم مي گفت گير کرده بودم چه کنم. هرچه با دست و پا اشاره کرده بود موثر نيفتاده بود. حالا بماند که آن آقا کوچولو چه کرده بود. ولي اينها از دردسرهاي آخوندي است که گاهي اشاره به آن خالي از لطف نيست. لينك 2

	۱۲ شهريور ۱۳۸۳ اعضاي ستاد بوش   آمريکا در آستانه انتخابات است. ديروز بوش ستادش را راه اندازي کرده است. افکار عمومي دنيا و به خصوص آمريکا تعيين کننده اصلي آراء مردم است. مهمترين کار بوش که بايد از آن دفاع کند حمله به افغانستان و به خصوص عراق است. جنگ عليه تروريسم که در افکار عمومي دنيا به جنگ عليه اسلام تعبير مي شود. حالا يک نگاهي به داخل جهان و اسلام، به خصوص عراق بيندازيم. آن هم در همين روزها که بوش ستادش را راه اندازي کرده است: 12 نپالي به بدترين وضع در عراق، بعد از مدتها گروگان بودن کشته شده اند. تلويزيون العربيه اعلام کرد که تصوير اين قتل ها آنقدر فجيع است که قابل انتشار نيست. دليل آن را هم، جهاد اسلامي مي دانند و رسماً اعلام کرده اند که آنها در مقابل بودا عبادت مي کرده اند و واجب القتل. در نپال در عکس العمل به اين کار مردم به خيابانها ريختند، مساجد را تخريب کردند، قرآنها را در وسط خيابان ريختند. نپالي ها هم در همه دنيا به عنوان آدمهای زحمتکشي شناخته مي شوند که هميشه کارهاي خدماتي کرده اند. دو روزنامه نگار فرانسوي گروگانند. خواست گروگانگيران آزادي حجاب در مدارس فرانسه است! وزير خارجه فرانسه همه منطقه را زير پا گذاشته است. بيچاره چه مي کشند مردم مسلمان فرانسه و چقدر اين روزها رنج مي برند. تازه فرانسه ملايم ترين و ضد آمريکاترين مواضع اروپايي را داشت. در جنوب روسيه هم که مدرسه را گروگان گرفته اند. راننده هاي کاميون ترک و اردن هم جزو گروگانها است. در ايران خودمان هم که دکترين! استشهادي مطرح مي شود و قرار است هر آمريکايي را در هر جا بکشيم و انفجار اتمي در خود آمريکا به وجود بياوريم. حالا فکر کنيد ستاد بوش چقدر به اين مسائل نياز دارد! افکار عمومي آمريکا براي توجيه جنگ طلبي هاي بوش فقط به اين نياز دارد که قبول کند مسلمانان که بوش عليه آنها جنگ کرده چقدر خشونت طلب و تروريست هستند. اينها همان کار را مي کنند که نياز بوش است. به همين دليل است که من ستاد بوش را فقط در آمريکا نمي دانم. همه اينها که اسلام را اين گونه معرفي مي کنند اعضای ستاد بوش هستند. لينك 2

	۱۱ شهريور ۱۳۸۳ چهار چشم   صوفيه مثلي دارند و مي گويند المومن فطن. آدم درويش با همه درويش مسلکي بايد چهار چشم داشته باشد: دوتا در پيشاني که پيش پايش را ببيند و دوتا در پشت سر که نامردانه پس گردني نخورد. در سياست و رانندگي هم فکر مي کنم چهار چشم لازم است. دوتا در پيشاني که دست اندازها را ببيند و دوتا در پشت که مواظب باشد کسي به وي نزند. سياستمدارها هم دچار همين مشکل هستند. با دو چشم بايد کار جاري خود را سامان دهند و با دو چشم بايد مواظب نامردي ها و خنجرهايي که از پشت مي آيد باشند. گرچه اگر اين چهار چشم هم باشد، گاهي آنقدر آشکار نامردي و تهمت و افترا رواج پيدا مي کند که در مقابل چشمان باز، باز هم خنجرها فرو مي رود. و نهايتاً بي اعتمادي مردم به همه عالم سياست. شايد به دليل اين سنت ديرين است که ايرج گفته: سياست پيشگان در هر لباسند به خوبي يکديگر را مي شناسند لينك 2

	۱۰ شهريور ۱۳۸۳ ايله پلو   آقاي عبدالعلي زاده وزير مسکن و شهرسازي فعلي که انصافاً در کار وزارتخانه اش هم موفق بوده است، قبلاً استاندار آذزبايجان شرقي بود. مي گفت که در آذربايجان، استانداري خيلي براي مردم مهم تلقي مي شود. جناب استاندار در آذربايجان خيلي از جناب وزير در تهران پراهميت تر است. ظاهراً در ايامي که استاندار بوده است، در ضبط پيامهاي تلفني مردم صداي فردي را مي شنود که خيلي از استاندار تقاضا داشته است. قرار مي گذارد که آن آقا را ببيند. وقتي آمده بود که استاندار را ببيند، خيلي دستپاچه شده بود. آخر خدمت آقاي استاندار رسيده بود. نکته قشنگي که مي گفت اين بود که: از آقاي استاندار پرسيده بود نهار چه مي خوريد؟ گفته بود مثل بقيه، غذاي عادي، گفته بود ما بچه که بوديم مغز استخوان را بيشتر از هرچيزي دوست داشتيم. در ترکي هم به مغز استخوان مي گويند: ايله. اين مراجعه کننده ادامه داده بود که ما فکر مي کرديم استاندار هر روز «ايله پلو» مي خورد. کلي قسم آيه خورديم که ما هم همين قيمه پلو شما را مي خوريم، نه ايله پلو. آقاي عبدالعلي زاده مي گفت: در نتيجه از من دعوت کرد که يک روز مهمان ايشان باشم در چلو کبابي حاج علي در بازار تبريز که بسيار مشهور است. و من هنوز از ايشان چلو کباب حاج علي طلبکارم. خدا نصيب ايشان و ما و شما بکند. لينك 2