۱۰ آذر ۱۳۸۲ حوادث دانشجويي خردادماه 82 بعد از حوادث دانشجويي خرداد ماه، بنا به درخواست وزارت فرهنگ و ارشاد مصاحبه اي داشتم با خبرنگار قديمي روزنامه لارپوبلیکایِ ايتاليا. وي که پيرزني است کارکشته و در طول دهه اخير مسائل ايران را پي گيري مي کرده و همواره در مورد ايران مي نوشته، راجع به مسائل تظاهرات دانشجويي پرسيد. گفتم ادامه راي و نظر و تظاهرات دانشجويي يک واقعيت است که بايد آن را در چهارچوب قانون پذيرفت. همچنان که در همه جاي دنيا وجود دارد. کمي هم در اين مورد صحبت کردم  که دانشجو هم در هيچ جاي دنيا منجمله ايران، نمي پذيرد که عده اي بنام آنان اغتشاش کنند، شيشه بشکنند، ماشين آتش بزنند و طبق وظيفه هر حکومتي است که از امنيت اجتماعي دفاع کند و جلو هرج و مرج را بگيرد و اغتشاشگران را دستگير و صف آنان را از دانشجويان جدا نمايد و آزرو کردم که دانشجوياني که گناهي ندارند سريعتر آزاد شوند. او هم همه اينها را پذيرفت و حق مي داد که پليس و دستگاه قضايي آشوبگران را دستگير کند ولي با زيرکي خبرنگاري پرسيد آيا يقين داريد که پس از اين ماجراها دانشجويان آزاد مي شوند و اغتشاشگران و متجاوزين به اموال و ناموس مردم در زندان مي مانند؟ گفتم روش عقلاني اداره حکومت چنين حکم مي کند. وي گفت من از اين جهت اين سوال را پرسيدم که در حوادث 18 تير 1378 نيز در ايران بودم و حوادث آن روز را تعقيب مي کردم. آماري که از زندانيان که در آن سال  بيشتر نقاط تهران را به آشوب کشاندند و بانکها را غارت کردند و ماشين ها را به آتش کشيدند ندارم ولي آمار دانشجوياني که از آن سال در زندان هستند موجود است. واقعاً در اين موارد چه سخت است جواب درست کردن. لينك 2

	۰۹ آذر ۱۳۸۲ پیکرتراش پیر چند سال پیش دوستی که خیلی دوستش داشتم، این شعر نادر نادرپور را برایم فرستاد، علاقه عجیبی به آن پیدا کرده ام. امروز دوست دارم روز نوشتم همین شعر باشد:   پیکر تراش پیرم و با تیشهُ خیال یکشب تو را ز مرمر شعر آفریده ام تا در نگین چشم تو نقش هوس نهم ناز هزار چشم سیه را خریده ام   بر قامتت که وسوسه شستشو در اوست پاشیده ام شراب کف آلود ماه را تا از گزند چشم بدت ایمنی دهم دزدیده ام زچشم حسودان نگاه را   تا پیچ و تاب قدّ تو را دلنشین کنم دست از سر نیاز به هر سو گشاده ام از هر زنی تراشه تنی وام کرده ام از هر قدی کرشمۀ رقصی ربوده ام   اما تو آن بتی که به بت ساز ننگرد در پیش پای خویش به خاکم فکنده ای مست از می غروری و دور از غم منی گویی دل از کسی که تو را ساخته کنده ای   زنهار زان که در پس این پرده نیاز آن بت تراش بلهوس چشم بسته ام یکشب که خشم عشق تو دیوانه ام کند بینند سایه ها که تو را هم شکسته ام لينك 2

	۰۸ آذر ۱۳۸۲ مناسبتهاي ملي پارسال روز عيد غدير يک کارت تبريک اينترنتي براي همه کساني که به نوعي ايميل شان را داشتم،ايميل کردم. خوب غدير علاوه بر آنکه براي ما شيعيان روز بزرگي است، عيدي است که کشورمان در اين روز تعطيلِ شادماني به مکتب علوي افتخار مي کند. اصلاً امام علي جدا از بقيه معصومان يک اهميت ويژه اي براي ايراني ها دارد. طبق معمول همه پاسخ مي دادند و تشکر مي کردند و متقابلا تبريک مي گفتند. در اين ميان يکي از کساني که کارت تبريک الکترونيک را دريافت کرده بود پاسخ داد من اساساً آدم مذهبي اي نيستم و دوست ندارم در مناسبتهاي مذهبي تبريک دريافت کنم. ضمن اينکه کمي جا خورده بودم به او پاسخ دادم، من مي توانم براي يک آدم غير مذهبي ايراني هم در عيد غدير تبريک بفرستم، چون حتي اگر فردي مذهبي هم نباشد ولي آن واقعه در کشورش يک واقعه شاد ملی تلقي شود و قرنها بر اين شادي در اين روز نيز گذشته باشد، به عنوان هويت موجود در کشورش مي تواند تبريک دريافت کند. گفتم درست مثل اين مي ماند که اگر کسي در اروپا و آمريکا، اگر روز اول ژانويه کارت تبريکي دريافت کند و غير مذهبي بلکه ضد مذهبي باشد، ناراحت شود و بگويد  که چون من مذهبي نيستم دوست ندارم در مناسبتي که از تاريخي به يک پيامبر الهي، حضرت مسيح ارتباط پيدا ميکند، تبريک دريافت کنم. قطعاً هم کسي اين منطق را نمي پذيرد. زيرا حتي در صورت ضد مذهبي بودن نمي تواند بگوید در اين روز شادي ملي من حاضر نيستم شاد باشم. بعضي روزها ملي است و به ملتي يا بخش بزرگي از ملل جهان مربوط است. همچنانکه هيچ ايراني، هر چند مذهبي دو آتشه باشد حق ندارد کارت تبريک نوروز را برگرداند و استدلال کند که من مذهبي هستم و حاضر نيستم کارت تبريک عيد نوروزي را که سرچشمه غير اسلامي دارد را دريافت کنم. نوروز هم يک روز ملي براي همه ايرانيان است. البته اين استدلال من است و اعتقادم. و اين نوع افراطي گري هاي سوسول منشانه و يا افراطي گري ديني را قبول ندارم. گرچه باز هم همان دوست آزاد است که کارت تبريک غدير را نپذيرد و يا ديگران کارت تبريک نوروز را. تا نظر شما چه باشد. لينك 2

	۰۷ آذر ۱۳۸۲ smsپست فطرت!! روز عید فطر یکی از دوستانم که از بر و بچه های بامزه است یک sms به زبان پینگلش برایم فرستاده بود و نوشته بود که فردی روز بعد از عید فطر بچه اش به دنیا اومد، اسمشو گذاشت پست فطرت!! یکی از دوستان مشترکمان هم که نفهمیده بود در sms چی نوشته و فقط با دیدن کلمه پست فطرت خون جلو چشماشو گرفته بود و reply کرده بود که پست فطرت خودتی، مگه ما با هم شوخی داریم؟! و این را هم forward کرده بود. حالا اگر به شیوه ابراهیم نبوی بخواهیم نتیجه گیری فلسفی داشته باشیم، درست این است که در sms مذکور کلمه مزبور با p و a نوشته بود و پَست فطرت خوانده می شد ولی من فکر می کنم پُست فطرت بوده (نه اینکه خدای نکرده به یاد تقلید از لهجه هموطنان شمالی افتاده باشیم) بلکه پُست فطرت مثل پُست مدرن که مرحله بعد از مدرنیته است، بوده و پدر آن مولود فرضی احتمالاً از فلاسفه کبار دوران بوده و می خواسته در ادامه فلسفه پُست مدرنیزم، پُست فطرتیسم را ابداع کند!!!!! پس نتیجه اجتماعی می گیریم که اولاً sms های پینگلیش را خوب بخوانیم که دعوامون نشه و ثانیاً بیخود در باره جوک مردم نتیجه گیری های فلسفی و اجتماعی نکنیم! لينك 2

	۰۶ آذر ۱۳۸۲ IT و مرکزيت گريزي چندي پيش در وبلاگها بحثي را مطرح شده بود که آيا حوزه IT مرکزيت لازم دارد و مديريت مي خواهد يا اينکه خصوصيت IT مرکزيت گريزي است و کارشناسان اين حوزه اعلام نظر کرده بودند که مرکز گريزي خصوصيت دنياي IT است. ديگراني هم در داخل کشور به خاطر تلاشي که کرده بودند تا با ساماندهي اين امر مناسبات ناشناخته و تعريف نشده IT  را سامان بدهند بر آشفته بودند. من قبلاً اين  را بگويم که در ارديبهشت 1381 ابراهيم نبوي با من يک مصاحبه فانتزي  کرده بود و در سايت خودش نقل کرده بود و بعد از آن هم روزنامه هاي داخل آن را نوشتند که  نقد و ايراد و اعتراض جناح محافظه کار را به دنبال داشت. وقتي جوابهاي کوتاه براي سوالات يک کلمه اي مي پرسيد، در برابر اين سوال: نظرتان درباره اينترنت؟، گفته بودم که بزرگترين شانس اينترنت اين است که خيلي ها بلد نيستند از آن بهره بگيرند. و لي حالا همان بعضي ها تا حدودي هم اينترنت ياد گرفته اند و هم به فکر محدود کردن آن هستند، معتقدم که بايد به قوانيني تن داد که با فضاي اينترنتي آن هم در چهارچوب واقعيت هاي موجود در کشور قابل عمل باشد.والّا سلايق افرادي حاکم خواهد شد که اتفاقاً آنها قدرت ايجاد اين محدوديت را دارند، و بسياري شان به سخت ترين محدوديت ها ايمان دارند.تلاش من همواره بر اين بوده است که با پيگيري و تنظيم درست قوانين اينترنتي -که حتي ممکن است به حداقل ها پاسخ نگويد- اين حوزه ارتباطي که حوزه ارتباطات نسل نخبه کشور است را از شر سلايق فردي رها کنيم. ضمن آنکه اين کار مي تواند جلو تهاجم هاي غير کارشناسانه را مهار کند و به اين خصوصيت هم اعتقاد دارم که اساساً حوزه IT مرکزيت بردار نيست. و لذا راه ميانه اي که من بر آن اعتقاد دارم اين است که اولاً بايد در داخل مساله IT  را از دست سلايق سازمانها و افراد نجات داد و براي آن قانون وضع کرد و همزمان جريانات صنفي از حق مشروع دست اندرکاران IT دفاع کنند و ثانياً نگران مرکزيت پذيري اينترنت هم نيستم که همانها که اصلاً با انتشار آزاد اطلاعات ميانه خوبي ندارند نيز فهميده اند که اينترنت مرکزيت بردار نيست. مرزهاي جهاني درهم شکسته است و دنيا به جاي دهکده کوچک جهاني به يک اطاق بزرگ تبديل شده که همه ديدگاهها مجبورند به چت کردن با يکديگر تن در دهند.   لينك 2

	۰۵ آذر ۱۳۸۲ نگاه به خارج این روزها در محافل سیاسی ایران بحث نگاه به خارج یکی از مطرح ترین مباحث سیاسی است. عمدتاً هم این مسأله سلاحی است در اختیار محافظه کاران که مرتباً به دنبال ارتباطات مشکوک جناح اصلاح طلب، پرونده ها را زیر و رو می کنند. من معتقدم ملت ایران آنقدر برزگ و رشید هست که خودش برای خودش تصمیم بگیرد. اصلاً انقلاب کرد که آن سوی مرزها و در روی میز رؤسای جمهور کشور های دیگر پرونده سیاست سازی سیاسی ایران باز نباشد. در آینده سیاسی ایران نیز می دانم که هر جریان و گروهی که چشم به یاری و برنامه ریزی خارجیها داشته باشد در درون مرزهای ایران هیچ آینده ای ندارد. اما نکته ا ی که می خواهم آن را اضافه کنم این است که تصمیم گیری بر اساس مخالفت با خارجی ها هم نوعی نگاه به خارج است. در خاطرات سیاسی ام به یاد دارم در کابینه اول آقای هاشمی رفسنجانی، وقتی می خواستند محتشمی را از وزارت کشور بردارند، عده ای از دوستان ما با این تغییر مخالف بودند با این استدلال  که تغییر آقای محتشمی بخاطر مواضع تند ضد اسرائیلی اش نوعی چراغ سبز به آمریکا و اسرائیل است. در همان زمان بزرگان کشور استدلال می کردند که ما بر اساس اراده خودمان تصمیم می گیریم، همانقدر که نظر مثبت خارجی ها برای ما مهم نیست ،نظر منفی آنان نیز در سیاست های ایران جایی ندارد.این استدلال بسیار خوبی بود و هست. امروز هم در عرصه سیاسی کشور معتقدم نظر مثبت و منفی خارجی ها نباید تاثیرگزار باشد.  روشن ترین مثال آن حقوق بشر است. رعایت حقوق بشر یک ارزش است. آیا کسی که دفاع از حقوق بشر را هم راستائی با غربیها می داند، و لذا آن را از دستور سیاسی جریان و حزب خود پاک می کند و به مدافعان حقوق بشر اتهام می زند که طبق خواسته غربیها عمل می کنند، نگاه به خارج ندارد؟ من این را هم نگاه به خارج می دانم. دهها مثال برای این نوع نگاه به خارج وجود دارد که شمارش آنها کار سختی نیست. ولی این نوع نگاه به خارج پرونده سازی ندارد! لينك 2

	۰۴ آذر ۱۳۸۲ ما هم اومدیم! دیشب در این بلبشوی داخل ایران در مورد عید فطر که مردم منتظر بودند که آیا بشه، آیا نشه، دوستی به من زنگ زد که خبر راه اندازی سایت اعلام شده. یکی دو ماهی بود که با بر و بچه های سایت باز، مشغول راه اندازی و تکمیل این سایت بودم. روی ایمیلم دیدم که یکی از دوستان اهل فرهنگ ایمیل زده، و طبق اصطلاح فرهنگ خودش نوشته استاد، در صفحه اول گویا هستید. دوستانی که دو ماه بود ما را علاف کرده بودند و هرروز خرامان خرامان بخش کوچکی از سایت را آماده می کردند، دستپاچه شده بودند. همه چیز درست بود، مگر ارسال ایمیل . بنده های خدا تا صبح بیدار بودند. مرتب هم sms می فرستادند که hit سایت بالا رفته. صد تا، دویست تا، هزار تا، دوهزار تا، تا سه ساعت بعد از اعلام دوهزار و چهارصد تا. بالا رفتن hit رابطه مستقیمی با فشار خون بچه ها پیدا کرده بود که نمی توانستند ایمیل سایت را درست کنند. در همین جا  از همه کسانی که پیام فرستادند و من نتوانستم آنرا ببینم عذر خواهی می کنم. اعلام ناخواسته ای بود و ما هم مثل همه چیز نا خواسته دچار مشکل شدیم! از امروز ظهر ساعت 15:30 ایمیل هم راه اندازی شده. اگر کسی خیلی علاقه دارد پیام بدهد، شرمنده، تکرار کند. نکته دیگر: خیلی ها لطف کرده کردند و لینک دادند و لطف بیشتر اینکه خیلی ها در مورد این سایت مطلب نوشته بودند. من از همه آنها که با هر ادبیاتی نوشته اند تشکر می کنم. فقط نمی دانم چرا این عزیزان فکر کرده اند که من می خواستم از این راه محبوب شوم، یاطرحی  پشت این کار است. دست دشمن را در میان می بینند و نهایتاً به روانکاوی بنده و شخصیت بنده پرداخته اند. البته با تشکر مجدد از همه آنها، من برای خودم مثل همه افراد حق و حقوق قائلم که آنچه را دوست دارم، بنویسم. خودم باشم و دلم. و اصلاًً هم به روانکاوی و روانشناسی احتیاج ندارد. بابا، در این دنیای سیاه و سفید، رنگهای دیگری هم هستند. من خودم را یکی از علاقمندان به رنگهای غیر از سیاه و سفید می دانم. جرأت آنرا هم داشته ام که صاف و پوست کنده نظراتم را بگویم و صد البته این حق را هم برای همه قائلم که با دیدگاههای من مخالف باشند. اصلا خوبی محیط سایت و وبلاگ همین است که همه بتوانند حرف بزنند. در هر حال ازهمه 12870 نفری که تا ساعت 15:30 بعد از ظهر که این یادداشت را می نویسم  سایت رابالا برده اند ، تشکر می کنم. از کسانی که سایت را معرفی کرده اند، لینک داده اند، نقد کرده اند، بد گفته اند، تعریف کرده اند خیلی متشکرم. حتما همه اینها راهنمای ادامه کارم خواهد بود. از همه این حرفها گذشته، وظیفه خودم می دانم از دوستان خیلی خوبم، نیما رسول زاده و سامان سیف الهی که مرا در راه اندازی این سایت کمک کرده و می کنند تشکر کنم. راستی به خدا من آخرین نفری نبودم که با شواردنادزه ملاقات کرده باشم که طفلک همزمان با این لینک سقوط کرده باشد. 25 روز پیش با او دیدار داشتم! حالا قضیه چائوشسکو          رئیس جمهور رومانی  که شب بازگشت از ایران اعدام شد حساب دیگه ای داشت! لينك 2