سالروز آزادی ام

 

پارسال اول آذر، بعد از 160روززندان آزاد شدم. تقریبا این یکساله را با سکوت گذراندم. برای من که فعالترین اصلاح طلب دنیای مجازی بودم و شش سال هر روزه وبلاگ نوشتم، و این دوران بیشنرین حرف را برای گفتن داشتم، سکوت کار سختی بود اما حتما قابل درک است. از تک تک کسانی که در ایام زندان به یاد من بودند و نیز کسانی که در این یکساله ی سخت سکوت چه در دید و بازدیدهای اولیه وچه در عالم مجازی و چه در کوچه و خیابان من را غرق لطف و محبتشان کردند و به خصوص از همسرم و فرزندانم که هم تحمل سختی ها را در ایام زندان کردند و هم بعد از آن پشتوانه روحی من بودند تشکرمیکنم . هر چند میدانم زبان و قلمم قاصر از تشکر در برابر این همه لطف است. در کنج خلوت خود برای آزادی دوسنانی که همچنان در زندانند از عمق جان دعا میکنم و دل نگران آینده ایران و انقلاب اسلامی هستم و آرزو میکنم مردم ایران همیشه سربلند و پر آوازه باشند و از همه خطرات به دور. میدانید به اندازه همه عالم دوستتان دارم.