۰۲ فروردين ۱۳۸۶ این همه آدم؟   وقتی مظفر الدین شاه از سفر قم برمیگشت، در بین راه کجاوه اش شکست و مجبور شد شب را در راه بماند. خود را به کاروانسرا رساند و شخصاً در کاروانسرا را کوبید. سرایدار پرسید کیست؟ گفت: ما السلطان ابن السلطان ابن السلطان مظفرالدین شاه ابن صاحبقران ناصرالدین شاه، شاهنشاه فقید سعید شهید قاجار، نواده ی فتحعلیشاه علیه الرحمه هستم. دالاندار از همان پشت در به جای اینکه امروزی ها میگویند کی میره این همه راه؟ گفت: ما فقط یک اطاق کوچک داریم. این همه آدم جا نمیشود.   لينك 2

	۰۱ فروردين ۱۳۸۶ سال تحویل و تهران گردی   دیشب دوست داشتیم پای سفره هفت سین بنشینیم تا ساعت سال تحویل، نشد. یک ساعتی خوابیدیم و دوباره بیدار شدیم. یکی از شبکه های تلویزیونی با کلی سر و صدا اعلام کرد که میخواهد از روی برج میلاد کنسرت زنده افتخاری پخش کند. وقتی پخش کرد قسمتهایی در بالای برج میلاد تاریک بودند که محل نشستن "آلت به دستان" موسیقی بودند تا دیده نشوند. اسامی هنرمندان موسیقی را مجری خواند ولی تصویر خودشان و آلت موسیقی شان را نشان نداد. این کار توهین بزرگی به موسیقی است. تا نزدیکیهای سحر خیابانها رفت و آمد بود ولی برای تحویل سال همه به خانه ها رفته بودند. با حلول سال نو همه نو شدند و بوسه تبریک و شادباش رد وبدل کردند. تا اذان صبح زمان زیادی نبود. بیدار ماندم و بعد از نماز خوابیدم. چون کم پیش می آید در سال تحویل تهران باشیم، امروز وقتی بیدار شدیم، از خیابانهای خلوت شهر سوء استفاده کردیم و تهران گردی نمودیم. در بازار بزرگ تهران پرنده پر نمیزد. به اتفاق خانمم و فریده سری به کوچه مروی و کوچه برلن زدیم. کوچه مروی را سالهایی که مدیر رادیو بودم و محل کارم در میدان پانزده خرداد بود، بارها دیده بودم ولی کوچه برلن نرفته بودم. آنجا باز بود و خرید و فروش جاری. بعد هم رفتیم شاه عبدالعظیم و کباب معروفش را خوردیم و برگشتیم. جای همه تون خالی. همه جای این شهر بوی تازگی و طراوت و نو بودن میداد. کاش همیشه این طراوت و آرامش پایدار و ماندگار باشد. راستی بازم عید نوروزتون مبارک.   لينك 2