هدیه ای از جنس نقد به مناسبت هفته دولت خانم مولاوردی
هدیه ای از جنس نقد بمناسبت هفته دولت حیف شد چند ماه پیش خانم مولاوردی از دولت رفت. در عهد آن رییسی که حالا دیگر نیست،مثل خیلی های دیگر خودش را بازخرید کرده بود وبنا به قانون جدید از دولت رفت.. شاید هم بنا به رویه معتقدانه اش نسبت به مبانی اندیشه مترقی اجتماعی، بهتر شد که رفت تا موی دماغی برای دیگران نباشد. من شخصا با خانم مولاوردی آشنایی و همکاری نداشتم. اما طول سالهایی که سخنان و رفتارش را تعقیب می کردم، از باورمندی اش به حقوق و توانایی های زنان کشور لذت می بردم. خانم های نامدار فعالی در حوزه زنان هستند که از مساله زنان بهره برداری تبلیغاتی برای خود وتشکیلات و جریانات وابسته به خود می کنند. بیشتر شوآف اش دیده می شود تا حل واقعی و عملیاتی مشکلاتت روزمره آنان. معاون و مشاور رییس جمهورر در امور زنان نباید در دام مسایل روزمره بیفتد. دید وبازدید کند و یا روضه مشکلات زنان را برای جامعه بخواند. مهمترین کارش حل حقوقی وقانونی مشکلات زیر بنایی جامعه زنان در جامعه به شدت مرد سالار فعلی است. خانم شهیندخت مولاوردی فوق لیسانس حقوق بین الملل را در شهید بهشتی تهران خواند و بعد سراغ دکترا رفت. نه خانم زاده کسی است ونه پارتی داشته. دردهای جامعه و به خصوص دردهای حقوقی زنان را بی واسطه شناخته. به خاطر تلاش گمنامانه برای مسایل حقوق بشری و درد و سوزی که برای جامعه زنان داشت، با معرفی آدمهایی که می شناختندش به دولت آمد.  در دوران اصلاحات با سرکار خانم شجاعی درحوزه معاونت امور زنان همکار بود. بنا به باور من وقتی که دردولت اقای روحانی خودش معاون امور زنان شد، دو واقعیت را نمی دانست.  یکی اینکه دولت مردها می خواستند فیگور معاون زن داشتن را بگیرند. نه اینکه واقعا بخواهند مسایل زنان حل شود. و دیگیر حساسیت حوزه های قدرت در این مساله. بیش از اندازه کارش را جدی گرفته بود. حرفهای اساسی ودرد دل های عمیق وکهنه زنان را در مصاحبه هایش مطرح کرد. از حقوق آنها گفت. از دردهاشان. از تبعیض ها. از نفقه. ارث. تمکین.حضانت . خیلی کمتر از اینها خط قرمزهایی بود که بنام دین کشیده شده بود. مسئولان عالی تر هم که درد سر مباحثه با بزرگان حوزوی خط قرمزشان بود، خودشان سد راه می شدند. مشکل معاونان امور زنان ریاست جمهوری - در همه دولت ها - این است که گمان می برند واقعا آنها انتخاب شده اند تا مشکلات زنان را حل کنند. کمتر توجه دارند که پُز بودن آنها در صندلی های دولت و جلو دوربین ها مهم است. فکر میکنم خانم مولاوردی این را نمیدانست و با تمام وجود پیگیر بود. به همین دلیل یکی از شخصیت هایی که در طول ۵ ساله معاونت ریاست جمهوری بیشترین حجم بد وبیراه های سازمان یافته را به خود اختصاص داد، خانم مولاوردی بود. البته که در این مورد ظرفیت لازم بی اعتنایی به آن را نداشت وگاهی بیخود وگاهی با خود از کوره  در می رفت. دروغ چرا؟ یادم نمی اید از اقای احمدی نژاد تمجید کرده باشم. اما از جسارتش برای انتخاب وزیر زن که پس از انقلاب تنها در دوران اواتفاق افتاد باید تقددیر کرد. یا پشتش قرص بود یا جسارتش فراوان. در دوران اقای خاتمی زمزمه انتخاب وزیر زن که شد، یکی از مراجع دینی من را خواست. خدمتشان رسیدم. گفتند اگر وزیر زن انتخاب شود، اعلام میکنیم مومنین به دولت مالیات ندهند. ووزیر انتخاب نشد. خانم مولاوردی، برای همه زحمت هایی که کشیدی خسته نباشی.