هفته آخر، سرنوشت ساز و امیدبخش و خطرناک

 

دیروز مدتی را ناشناس در خیابان­ها و در میان کارناوال­های متفاوتی گذراندم که از کاندیداهای مختلف حمایت می­کردند. فضای انتخاباتی زیبایی است. در اردوگاه احمدی­نژاد و موسوی جنگ بین "بگم، می­گم" بود که از یک سو هواداران آقای موسوی سر می­دادند و روی کاغذ چاپ کرده بودند؛ و "چیز چیز" گفتن طرفداران آقای احمدی­نژاد. گروه وسیعی هم از میدان ونک به سمت تجریش راه افتاده بودند با شعار حمایت از آقای کروبی. گرچه بیشتر این خیابان­گردی­ها جشن و شادی جوانانه است ولی این حساسیت در مورد سرنوشت آینده کشور حتی در قالب این جشن و شادمانی که بیشتر به "بهانه" انتخابات است قابل توجه بود. فقط خدا کند این­ها به رأی تبدیل شود. توقعات و خواست­های متفاوتی را هم طلب می­کنند که امیدوارم کاندیدایی که به ریاست جمهوری می­رسد بتواند این توقعات نسلی که تغییر می­خواهد را عملی کند. از بعد از مناظره­ی آقای موسوی و آقای احمدی­نژاد، در همه شهرستان­ها و در خود تهران تحرکات سازمان یافته­ی گسترده­ای به نفع آقای احمدی­نژاد شکل گرفته است. هفته­ی آخر را گویا قرار است جور دیگری رقم بزنند؛ مثل هفته­ی آخر انتخابات گذشته. خیلی از اصلاح طلبان نگران این اتفاق جدید هستند. از صبح دیدارها و تلفن­های زیادی داشته­ام. اگر جریان احساسی حامیان اصلاح طلب از این ارعابی که احتمال داده می­شود در این هفته اوج بگیرد، جا نزنند و مقاومت و اصرار بیشتری بر خواسته­ی ملی­شان داشته باشند، می­توانند بازی انتخاباتی را که هواداران قدرتمند سیاسی احمدی­نژاد می­خواهند آن را یک مرحله­ای، به هر قیمتی و با هر هزینه­ای به نفع او تمام کنند به هم بزنند. در هر حال هفته دشواری در پیش است. این دو روز، من و دوستان اصلی حامی آقای کروبی پرتلفن­ترین روزها را داشته­ایم؛ به خصوص از سوی نخبگان حوزه سیاسی. هر کس پیشنهادی برای مناظره­ی سرنوشت­ساز امشب آقای کروبی می­داد. به خصوص با توجه به شرایط جدیدی که در عرصه­ی سیاسی شکل گرفته است، مناظره امشب می­تواند خیلی تعیین کننده باشد. شیخ اصلاحات است و سابقه­ی مناظره تلخ اولین مناظره­ی رییس جمهور که همه چیز در آن فدا شد. از دیشب چند باری با آقای کروبی صحبت کردم. خدا قوتش دهد. حتماً امشب می­تواند به اصلاحات کمک تاریخی کند.