خانم بوتو و آینده نگران کننده ی پاکستان

 

ترور خانم بوتو واقعاً تأسف و تأثر جهان را برانگیخت. من اولین بار ایشان را در سفری که در سال­های پایانی دهه ۶۰ به اتفاق آقای کروبی که آن روزها رئیس مجلس بود و به پاکستان رفته بودیم، دیدم. آن روزها هم رهبر مخالفان بود. شب در مهمانی رسمی شام با مادر خانم بوتو سر یک میز نشسته بودیم. من معاون وزیر ارشاد بودم. مادر بی­نظیر که همسرش را هم اعدام کرده بودند، خیلی سلیس فارسی حرف می­زد. از خانواده­های قدیم نصرآباد اصفهان است. خاطرات خانم بی­نظیر را هم هفت هشت سال پیش خواندم. کتاب قشنگی است. نشان می­دهد شخصیت فوق­العاده­ای دارد؛ هم درس خوانده بود و هم سیاستمدار و هم مورد احترام مردم پاکستان. از پدرش که نخست وزیر بود و با کودتای ضیاءالحق سرنگون و سپس اعدام شد، در میان مردم پاکستان محبوب­تر بود. طرفدارانش هم سنی بودند و هم شیعه. اصلی­ترین بخش شخصیت خانم بوتو روح تسامح و مدارا بود که پاکستان به این روح خیلی نیاز داشت. اگر می­توانست در انتخاباتی که قرار بود هفته آینده برگزار شود شرکت کند، پاکستان را می­توانست از فشار نظامیان و خشونت تروریسم طالبانی نجات بخشد. نظامیان حاکم و تروریست­های القاعده­ای او را که یک چهره معتدل و ضد خشونت بود، نمی­خواستند. همکاری مشترک آن­ها دلیل ترور خانم بوتو بود. سیاست دنیای بی­رحم و تلخی است. وقتی خانم بوتو ترور شد، بلافاصله همه می­پرسیدند که جانشین او کیست؟ سرنوشت خوب او چه می­شود؟ آیا انتخابات به وقت برگزار می­شود یا خیر؟ دیگر هیچ کس از فضایل شخصی و ناراحتی خانواده­اش حرف نمی­زد. پاکستان پس از ترور خانم بوتو روزهای سختی را خواهد گذراند. اگر نظامیان حاکم القاعده را مقصر اعلام کنند، حتماً دنیا به پاکستان اتمی شده­ای که تروریست ها این قدر در آن قدرت داشته باشند اعتماد نخواهد کرد و اگر معلوم شود نظامیان خود دست اندر کار بوده­اند، نهاد دموکراسی نهادینه شده­ی پاکستان از هم پاشیده اعلام خواهد شد. خانم بوتو برای منطقه ما یک وزنه غیر قابل انکار بود.