امنیت آسیب دیده ی روزنامه نگاران

 

دیروز در جلسه ای بودیم که تعدادی از مدیران روزنامه های اصلاح طلب شرکت داشتند. قبلا با آقای وحید پور استاد تلفنی صحبت کرده بودم. پور استاد حقوقدان مطبوعاتی است که علاوه بر فعالیت در رسانه های اصلاح طلب، تا کنون ۱۱ جلد کتاب محاکمات روزنامه ها را نوشته است. دو شب پیش وقتی از روزنامه بیرون آمده تا پیاده به منزلش برود، کسی را دیده که او را تعقیب می کرده است و ناگهان به وی حمله کرده و چاقو زیر گلویش گذاشته و بعد از درگیری و آمدن مردم، کلاسور وی را برده است. آقای حق شناس، سردبیر روزنامه ی اعتماد ملی این ماجرا را تعریف می کرد؛ و می گفت در این چند ماهه، تا کنون ۶ بار شیشه های اتومبیل اعضای روزنامه شکسته شده و عجیب آنکه سرقتی هم از اتومبیل ها نشده، جز یکبار که پوشه ی کاری یکی از روزنامه نگاران در ماشین بوده است. قوچانی، سردبیر روزنامه ی شرق هم توصیه می کرد که بچه های روزنامه ها، وقتی که آخر شب کارشان به پایان می رسد، تنها نروند؛ می گفت ما در روزنامه ی شرق این کار را می کنیم. حضرتی، مدیر مسئول روزنامه ی اعتماد که انصافا روزنامه ی حرفه ای را منتشر می کند، می گفت چندی پیش کوکتل مولوتفی به سمت روزنامه انداخته اند و کولر آتش گرفته که زود خالیش کردیم.

تهدیدهای موردی و یا گوشزد کردن روابط شخصی روزنامه نگاران و ترساندن آنها که حواسشان را جمع کنند نیز در این ماهها زیاد اتفاق افتاده، که ما مستقیم و یا غیر مستقیم خبرهای آن را شنیده ایم. خیلی از این خبرها البته منتشر نمی شود. این خبرها حسابی بر و بچه های روزنامه ها را در فضای نا امن قرار می دهد. به خصوص این که سوابق بعضی این رفتارها در سالهای قبل از دوران اصلاحات، خاطره ی تلخی در ذهن روشنفکران باقی گذاشته است. درست است که نمی توانیم کاری انجام دهیم ولی لااقل برای همدردی با روزنامه نگاران، نوشتن این نکته را ضروری می دانم که روزنامه نگاران شرایط سختی دارند اما همچنان علیرغم همه ی سختی ها باز هم برای ما و شما می نویسند. در شرایط عادی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که وزیرش خود روزنامه نگار بوده است، باید نسبت به امنیت روزنامه نگاران اصلاح طلب هم حساس باشد.