وبلاگ پل ارتباطی بین نسل اول و سوم

 

سید محمد علی ابطحی

از من خواسته شد تا در مورد وبلاگ و نسل سوم بنویسم! نسل سوم کسانی هستند که در کنار خیلی از بدشانسی ها یک خوش شانسی بزرگ داشته اند و آن این که در آستانه¬ی بلوغ¬شان انقلاب ارتباطات فراگیر شد

و در ایران نیز امکانات ورود به این دنیا فراهم گردید.

در آن دنیا، دیگر دنیای محدود و مرز دار وجود نداشت. همزمان با ورود به دنیای ارتباطات، انسان ها به همه¬ی جای دنیا وارد می شدند. مثل همه¬ی دنیا فکر می¬کردند.دردهای مشترک را که از خصوصیات سنی و نیازهای فردی آن¬ها بود و طبعاً در همه جای دنیا یکی بود را، مثل دیگران می¬ فهمیدند. از پیشرفت و رشد اجتماعی و سیاسی و تکنولوژی هم سر در می¬آوردند. راه¬های آزاد بودن را یاد می¬گرفتند. علم و دانش را تجربه می¬کردند. در یک لحظه به شرق و غرب دنیا سر می¬زدند و با همه دم¬خور و دوست بودند.

هنوز بر کناره¬های مرزهای رسمی آبی و خاکی مأموران مرزبان کشور¬ها ایستاده¬اند، اما دنیای ارتباطات راه دیگری بود که هیچ مرزبانی نمی¬توانست آنان را ممنوع الخروج کند و هیچ کشوری هم نمی توانست ویزای ورود ندهد.

امروز جوانان چینی، کلمبیائی، آفریقایی، روسی، ایرانی، مالزیایی، قطری، مصری و آلبانیائی و سایر نقاط دنیا مثل هم می¬فهمند و مثل هم حرف می¬زنند و حتی مثل هم فکر می¬کنند مرزها بی سرو صدا و با متانت کامل در هم ریخته¬اند. روابط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی امنیتی تعریف جدیدی پیدا کرده¬اند.

اما متأسفانه در این میان نسل اول، و تا حدودی دوم انقلاب از این واقعه¬ی بزرگ بی¬خبر بودند. از این تکنولوژی فاصله داشتند و اکثراً با وابستگی¬های فکری خود به سال¬هایی که حرف اول و آخر را تفکر، مارکسیستی می¬زد برای جامعه طراحی می¬کردند. به همه چیز بدبین بودند و بدبین تر می شدند. نگاه امنیتی را بر همه چیز اولویت می¬دادند. با تردید به همه پدیده¬های می¬نگریستند و دستگیری و ممنوع کردن را تنها راه حل همه چیز می دانستند.

این دو رویکرد، هر روز فاصله¬ی نسل سوم را با نسل اول دورتر و دورتر می کند. طبیعی است هیچ کدام حرف دیگری را نفهمند. و مشکل اصلی کشور این است که این دو نسل اصلاً حرف یکدیگر را نمی فهمند تا بتوانند برای آن برنامه¬ریزی کنند.

وبلاگ¬نویسی، پدیده¬ی این دوران است که نسل سوم تصمیم گرفته خودش را بشناساند. نیازهایش را بگوید وحرف دلش را. شاید بزرگترها بفهمند جوانان چگونه می اندیشند.

و خدا کند بزرگترها، باز مثل همیشه به جای این که به این پدیده به عنوان یک توطئه بنگرند، آن را پل ارتباطی بین خود و جامعه بدانند.

لینک مطلب